Ruskie konne rycerstwo / Russian mounted knights

Ruscy bojarzy z XIII wieku w skali 1/72. Bardzo ciekawe i ekscytujące wyzwanie. Szczególnie sztandar, który jest najmniejszą ikoną jaką namalowałem w życiu ;)

Figurki to pełny zestaw firmy Zvezda nr. 8039 "Russian Mounted Knights". Pomalowane na zamówienie.

Russian boyars from 13th century in 1/72 scale. Very colourful and exciting challenge. Especially the banner - the smallest icon I've ever painted;)

The miniatures are the whole Zvezda's set 8039 "Russian Mounted Knights". Painted as a commission.

Joannici / Hospitallers

Zakon Szpitalników Św. Jana powstał jeszcze przed I krucjatą – jego początki sięgają nieformalnego bractwa, zawiązanego przy szpitalu św. Jana Chrzciciela, który został założony przez mieszczan z włoskiego państewka Amalfi w 1070 roku. Było to bractwo zakonne pod wodzą charyzmatycznego, półlegendarnego, a dziś błogosławionego brata Gérarda. W czasie pierwszej krucjaty szpital okazał się bardzo przydatną instytucją; istniejące przy nim bractwo przekształciło się w zakon rycerski, który w 1113 roku został oficjalnie uznany przez papieża Paschalisa II. W odróżnieniu od Krzyżaków, zakon joannitów – podobnie jak templariuszy – miał od początku charakter międzynarodowy i przyjmowano do niego wszystkich szlachetnie urodzonych rycerzy katolickich, bez względu na ich narodowość.

Władcy Królestwa Jerozolimskiego, powstałego na bazie sukcesów pierwszej krucjaty, nałożyli na joannitów – dla odciążenia jednostek liniowych – obowiązek strzeżenia bezpieczeństwa wewnętrznego w nowym państwie. Joannici rozpoczęli w tym czasie budowę całej sieci warowni i zamków na terenie Palestyny; wśród nich była ogromna warownia-szpital Margat, która stała się później oficjalną siedzibą zakonu. W 1144 roku Rajmund II, hrabia Trypolisu, oddał szpitalnikom zamek Krak des Chevaliers. Zakon uzyskał w tym czasie także szereg przywilejów i dóbr w całej chrześcijańskiej Europie, w której powstała sieć jego komandorii – również w Polsce.

Figurki firmy Perry Miniatures, pomalowane na zamówienie.

The Order of the Knights of Saint John was founded following the First Crusade by the Blessed Gerard, whose role as founder was confirmed by a Papal bull of Pope Paschal II in 1113. Gerard acquired territory and revenues for his order throughout the Kingdom of Jerusalem and beyond. Under his successor, Raymond du Puy de Provence, the original hospice was expanded to an infirmary near the Church of the Holy Sepulchre in Jerusalem.

Initially the group cared for pilgrims in Jerusalem, but the order soon extended to providing pilgrims with an armed escort, which soon grew into a substantial force. Thus the Order of St. John imperceptibly became military without losing its eleemosynary character. The Hospitallers and the Knights Templar became the most formidable military orders in the Holy Land.

The figures are made by Perry Miniatures, painted a a commission.

Plemienne oddziały pomocnicze starożytnych Indii / Classical Indian tribal auxiliaries

Indyjskie plemiona zamieszkujące północno-zachodnią część dzisiejszej Kambodży nazywano "ostrzyżonymi" z powodu ich barbarzyńsko krótkich włosów. Ich obuwie i odzież były przystosowane do zimniejszego klimatu; ludzie ci nosili zwyczajne indyjskie kilty, ale także ciężkie buty i kaftany z długimi rękawami. Herodot wskazuje, że północno-zachodni Indusi byli podobni do Baktrów.

Z kolei drugi oddział reprezentują "dzicy ludzie", mieszkańcy dżungli, potomkowie ludów pre-aryjskich, którzy także czasem zasilali oddziały pomocnicze. Chodzili boso, okryci w skóry zwierząt, ich włosy były ozdobione piórami. Bronią był łuk. Te prymitywne ludy prawdopodobnie posiadały niewielkie ilości żelaza, wobec tego groty strzał mieli zapewne kościane.

Figurki firmy Xyston, podstawki do Impetusa, pomalowane na zamówienie.

The Indian tribe of the north-western hills of Kamboja, were called "shaven-headed" because of their barbarously short hair. These men's boots and sleeves would obviously suit the colder northern climate; they wore the usual Indian kilt but also had heavy boots and long sleeved jacket. Herodotus mentioned that north-western Indians were simililar to the Bactrians.

Second unit represets the "wild tribes" of the jungles, remnants of the pre-Aryan peoples sometimes employed as auxiliaries. They were barefoot, dressed in a skin kilt with feathers in their hair. Main weapon was bow. These primitive tribes were probably short of metal, so arrowheads may have been of horn.

The figures are Xyston's, based for Impetus, painted as a commission.

Thureophoroi

W połowie III w.p.n.e. thureophoroi stali się synonimem najemników. Nazwę swą zawdzięczają owalnej tarczy zwanej thureos, przyjętej od Galatów i podobnie jak ich wykonanej z drewna obciągniętego skórą, opatrzonej ością i uchwytem na środku. Tarcze te zazwyczaj były malowane na biało lub inne jasne kolory, bez ornamentów. Pozostałym pancerzem były jedynie brązowe lub żelazne hełmy macedońskiego typu, czasem zaopatrzone w grzebień. Bronią były długa włócznia, oszczepy i miecz. Kolory odzieży przedstawione na starożytnych malowidłach są najczęściej białe, czerwono-brunatne, jasnoczerwone, niebieskie i piaskowe. Niektóre oddziały mogły posiadać jednolite uniformy, szczególnie te stacjonujące w garnizonach. Płaszcze nie zawsze są pokazane na malowidłach, prawdopodobnie nie były używane w bitwie.

Figurki to 15 mm, pochodzą zestawu Forged in Battle WE-MH08, podstawki do Impetusa, pomalowane na zamówienie. Klient poprosił mnie, abym pomalował jedynie figurki, więc zgodnie z jego życzeniem podstawki pozostawiłem w stanie surowym.

In the mid 3rd century BC the thureophoroi became a synonym for mercenaries. Their name is taken from oval shield thureos, adopted from Galatians, and like theirs was wood covered with leather, with a spinned boss and central handgrip. Shields were usually painted plain white or pale colour, without design. Only other defence of thureophoroi was an iron or bronze Macedonian helmet, sometimes crested. Weapons were long spear, javelins and sword. Clothing colours on the ancient paintings include white, red-brown, rose, blue and ochre. Some units may have been uniformed, especially garrisons. Cloaks are not always shown and may have been worn in battle.

The miniatures are 15 mm from WE-MH08 Forged in Battle set, based for Impetus, painted as a commission. My client asked me to paint only figures, so the bases are left untouched.

Haiducii

Haiduk (l.mn. haiducii) - u niemuzułmańskiej ludności Bałkanów, np. Bułgarów czy Serbów – rozbójnik, łupieżca w rodzaju opryszka, hajdamaka lub greckiego klefta, który z powodu panujących tam stosunków społecznych uznawany jest bardziej za bohatera i mściciela ludu niż złoczyńcę. Hajducy powstawali wskutek ucisku tureckich władców na miejscową ludność i sławieni byli przez nią w śpiewach i opowieściach. Oddziały hajduków latem kryły się w lasach i stamtąd prowadziły działania partyzanckie, pierwotnie przeciw tureckim poborcom podatków, później także napadając i łupiąc kupców i ludzi zamożnych.

Schwytani przez Turków zazwyczaj skazywani bywali na śmierć, przy czym nawet w obliczu takiego wyroku i za cenę życia nie godzili się na przejście na islam.

Zimą hajducy rozpraszali się, kryjąc się w gospodarstwach wiejskich okolicznej ludności. Na wiosnę spotykali się w umówionej miejscowości, przy czym zawinione niestawiennictwo groziło poważnymi konsekwencjami. W szczególności, jeśli hajduk dopuściłby się zdrady, mógł spodziewać się odwetu i śmierci nawet po wielu latach.

Figurki i znaczniki pochodzą z linii Wargamera dedykowanej do Ogniem i Mieczem, pomalowane na zamówienie.

In Balkan folkloric tradition, the haiduk (haiducii in the plural) is a term most commonly referring to outlaws, brigands, highwaymen or freedom fighters against, the Ottoman or Habsburg authorities. They are comparable to the English legend of Robin Hood and his merry men, who stole from the rich (which as in the case of the haiducii happened to be also foreign occupants) and gave to the poor, while defying unjust laws and authority.

In reality, the haiducii of the 17th century commonly were as much guerrilla fighters against the Ottoman rule as they were bandits and highwaymen who preyed not only on Ottomans and their local representatives, but also on local merchants and travelers. As such, the term could also refer to any robber and carry a negative connotation.

The figures and markers are from Wargamer's By Fire & Sword range, painted as a commisssion

Indyjscy łucznicy / Classical Indian archers

W IV w. p.n.e. mieszkańcy subkontynentu indyjskiego byli w większości wysocy ze stosunkowo jasną karnacją skóry (Greccy kronikarze często porównywalki ich do Egipcjan), jednak przedstawiciele niższych kast częściej posiadali ciemniejszą karnację. Niektórzy nosili brody, choć większość była gładko ogolona. Nosili zazwyczaj długie włosy, upięte w kok noszony z przodu. Wśród zwykłych żołnierzy niektórzy mogli być obuci w sandały, jednak większość chodziła boso. Żołnierze często nosili okrągłe kolczyki, choć szeregowi rzadko nosili inną biżuterię.

Najbardziej powszechnym typem żołnierza był łucznik. Indyjski łuk był długą, ciężką bronią wykonaną z bambusa, długość była równa wzrostowi strzelca. Strzały miały długość 3 kubitów (137 cm), zakończone były lotkami z piór sępów. Groty były zazwyczaj żelazne, czasem kościane. Strzały były noszone w kołczanie noszonym na plecach. Łuk indyjski był niezwykle potężny, Arrian pisze, że żadna tarcza czy zbroja nie była w stanie powstrzymać strzały wystrzelonej z takiego łuku.

Figurki firmy Xyston, podstawki do Impetusa, pomalowane na zamówienie.

The 4th BC Classical Indians were largery tall and fairly light-skinned (Greek writers compared them to Egyptians) though the lower classes might still tend to darker skin. Some Indians wore beards but most shown clean-shaven. Hair was usually long, often pilled into topknot. Clothing was a white cotton kilt. Sandals might be worn but common soldiers are often shown barefoot. Men sometimes wore earings, but rankers rarely wore much other jewelry.

The commonest type of soldier is the archer. The Indian bow was a long, heavy, bamboo weapon, as lond as the archer was tall. Arrows were 3 cubits (137 cm) long, flighted with vulture feathers. Heads were usually iron, sometimes horn. Arrows were kept in a long quiver worn on back. The Indian bow was very powerful, Arrian saying no shield or cuirass could stop its arrows.

The figures are Xyston's, based for Impetus, painted as a commission.

Semeni / The Seimeni

Semeni to bałkańscy najemnicy, których zaciągano w XVI i XVII wieku sposród Albańczyków, Bośniaków i Serbów, którzy wstępowali na żołd turecki, wołoski czy siedmiogrodzki.

Figurki te pochodzą z nowej serii 15 mm modeli Wargamera do armii Siedmiogrodu do Ogniem i Mieczem. Pomalowane na zamówienie.

Seimeni were the Balkan mercenaries recruited in XVI and XVII century from Albanian, Bosnian and Serbian people by Turkish, Wallachian or Transylvanian recruiters.

These miniatures are new 15 mm Wargamer's XVII century Transylvanian range, dedicated for By Fire & Sword. Painted as a commission.

Czerwonoskórzy (4) / The Redskins (4)

Kolejna paczka leśnych Indian do Muszkietów i Tomahawków. A wiecie, że tym samym pomalowałem swoją 70-tą figurkę Mohawka? To się nazywa specjalizacja! Kończą mi się pomysły na barwy wojenne ;)

Figurki Northstara, pomalowane na zamówienie.

Another bunch of Woodland Indians for Muskets & Tomahawks. Do you know that yesterday I have painted my 70th Mohawk Indian miniature? This is called a specialization! I run out of ideas for warpaints ;)

The figures are Northstar's, painted as a commission.